Sómakær atvinna

Góðan daginn ritstjóri Fréttablaðsins, mig langar að þreifa á púlsi Fréttablaðsins í þinni tíð, hvort þar inni fyrir hrærist hjarta er dæli lífvænlegri næringu út í samfálagið. Ég vænti þó ekki mikils af þeim fjölmiðlum landsins sem varið hafa almennum borgurum árum saman að halda uppi umræðu um það sem hefur á þeim brunnið varðandi alskyns spillingu aðallega og fengið þess vegna að grassera mótbárulaust árum saman og verða að illkynjum þjóðarmeinum, sem annars hefði orðið þeim erfitt uppdráttar.  Og ég veit ekki betur en Fréttablaðið sé eitt af þeim.

Ég vil á meðan umræðan um læknaverkfallið er efst á baugi leggja nokkur orð í belg varandi niðurlægingu mína og þjóðarinnar allrar sem við höfum þurft að horfa upp á, þola og taka þátt í  meira og minna nauðug án þess að fá rönd við reist og af hlotið misjafnlega djöfullegar afleiðingar.  Vilt þú lifa sem maður eða mús og áttu nokkuð val í því máli hvort verður.  Það er yfirleitt svo dýrt í þessari orðsins meiningu að vera maður að fæstir eða engir hafa efni á því.

Treystir þú þér til að taka þátt í því að bera aðeins hönd fyrir höfuð okkar mestu þjóðarspillingar sem er og varir og hefur verið lengi, það eru blygðunarlausar árásir á einkalíf fólksins og óþarfa afskipti ríkisvaldsins af lífi þeirra sem staðið geta á eigin fótum. Viltu og geturðu án mikilla harmkvæla leyft mér að birta  þessa grein í dagblaði þínu?  Viltu láta mig vita niðurstöðu þína á hvorn vegin sem hún verður. 

Ég geri mér litlar vonir en það skrýtna er að menn verða að vera þolinmóðir og leita því menn vita sjaldnast hvar mann er fyrir að finna.  Það hefur verið talið af spekingum að bara 7% þjóðarinnar séu ekki fávitar og aðrir talið það þó vera enn minna og nefnt að 4% muni vera miklu nær lagi.  Og ég vil ekki leyna þig því að það er nærri óhugsandi annað en að rísi mjög nauðsynleg málaferli svo mikið sem þeir menn finna til sín sem við er að eiga, til að úrskurða fyrir dómstólum hvort fóstureyðingar séu morð á Íslandi og mestu líkurnar að það verði gert því svo hefur veið úrskurðað og dæmt fyrir hæsta rétti Noregs

Með bestu kveðju,

Einar Sigfússon

Kt: 1704423349

Meil: [e-mail]

Verkfall læknastéttarinnar í algleymingi

Nú er læknastéttin loksins komin í alvöru verkfall.  Mér skilst að þeir hóti að flýja land að öðrum kosti fái þeir ekki 30% ofan á kaupið sitt en er boðið svipað og verkalýðnum var skammtað eða um 3% svo nokkuð ber nú á milli.  Það er sagt að allt gangi í hring og sama sagan endurtaki sig alltaf aftur og aftur.  Árið 1980 fengu læknar 40% nær orðalaust þegar verkalýðurinn hafði barðist mánuðum saman til að ná þremur eða 4% og voru læknar þó fyrir þann tíma taldir hálaunamenn en verkalýðurinn láglauna. 

Þá voru hót læknastéttarinnar æði merkileg að fara að öðrum kost í verkfall við að vinna óþörf og ónauðsynleg verk og fengu þá þessa kauphækkun svo orðalítið að ekki nema einu sinni kom frétt um það eftir á í sjónvarpinu og hefur ekki mátt minnast á þetta í landsmálablöðum allar götur síðan en á það hef ég margreynt.  

Á verkfallsdegi varð mér ljóð á munni, það er mjög harðskeytt ádeila í garð læknastéttarinnar og mun vafalaust stuða marga.  Við skulum þó fyrst og fremst festa sjónir okkar á sannleiksgildinu. - Það er sagt að það séu tvær hliðar á hverju máli og margar hliðar á mannfólkinu og að menn skilji sjaldnast hlutina fyrr en þeir káfar upp á þá sjálfa:

Sómakær atvinna 31.10.14

Sómakæru starfi sinnir hver einn vellukkaður,

svo er það með annan að glæpum tekur létt.

Skyldi nokkur heitið geta heiðarlegur maður

sem hefur bendlað nafnið sitt við læknastétt?

 

Morðingjar hennar magnaða styrjöldina heyja

þeir murka litla sakleysingja sinna daga í önn.

Slíkir menn hiklaust ættu margskilið að deyja,

maklegast væri að launa þeim tönn fyrir tönn.

 

Og þannig ætti að brytja þá á alla sína kanta

einkum þó að sundra vel grimmdarloppunum,

og þá má ekki spara til með þessa reginfanta

þeim að henda í ruslið sem litlu kroppunum.

 

Hrollvekjur læknanna hræra einkalífunum í,

hampað margra lofi en þagnar helst er fúst.

Þótt leggi menn í rúmin eigi fæst gert við því,

- ekki er vandinn þeirra þótt leggi líf í rúst.

 

Ei þarf nokkurn undra þótt að á þá falli fæðir

er fúlmennskunni þjóna og miskunn setja í bönd

og auraþráin freistar svo að öndum þeirra blæðir

en ólán virkar þannig að fáir fá reist við rönd.

 

Er svo ekki helst til bágt, hafa á þessa treysta

er heilsa fer á óvegu og raunir að þér kreppa?

En allir munu í sér bera einhvern vonarneista,

aðrir hljóti skaðann en að þeir fái að sleppa.

 

Sjaldnast eru iðranir hjá illmennum að finna

og að þeir lendi í Helvíti þeir óttast ekki par

og það er víst úr tískunni samvisku að sinna,

- sælast mun í Guðsríki að hitta þá ekki þar.

 

Það er ei alltaf vinsælt að segja sannleikann

en sagðan til að bæta líf vinarbragð tel enn.

Það er lífi varla gott að ljúga um náungann,

líknari sé hann náðunur þótt að drepi menn.

 

Það er ei sjaldgæf árátta af þeim bera blak

er búa þeim til ólukku og troða þá í svaðið,

þótt ættu frekar herða þeim heljarinnar tak

og halda þeim svo niðri að yfir fái ei vaðið.

 

Hvar skyldi vera réttlætið og hver á að gæta

að hér ei gisti Djöfullinn með öll sín vígatól?

Lýðurinn þarf berjast svo úr því megi ræta

að yndislegri lífsmáti hér megi nást í skjól.

 

Niðurlag:

Hinir kristnu mannhundar hafa löngum atað blóði

og hetjur verið mestar er lífum á hvolfin snú.

Heiður og sæmd hinnar heilögu kirkju

var að brenna fólkið lifandi fyrir villutrú.

Við mynd af Möggu Þóru 2.11.14

 - Spegill, spegill herm þú mér

hver á landi fríðust er?

Möggu minnar mæni ég til

en það er sem dæmin sanna,

misjafn er smekkur manna...