Hanna Birna og pólitíkin 11.8.14

Pólítíkusarnir keppast nú við að lýsa trausti á Hönnu Birnu og deila á rannsóknina á henni og ráðuneyti hennar nánast sem að sé hún ósakhæf og heilög manneskja en ég trúi að öll alþýða manna fagni því að einhverjir skuli finnast í kerfinu sem fást til annars og meira en bara að glíma við smákrimma.

Það er spurning hvort Íslendingar séu ekki mestir allra þjóða í heimi í heimsku sinni þegar kemur að kosningarborðinu?  Ég hef fulla trú á því að svo sé og ríflega það.  Eitt besta dæmið því til sönnunar í seinni tíð er þegar þeir kusu sér Fjórflokkinn fyrir trúnaðarfulltrúa á Alþingi, eina ferðina enn efir öll hans svik og níð aftur og aftur á almúga þjóðarinnar.

Þótt heimurinn hafi á fyrri og síðari tímum upplifað flest hugsanlegt svínarí svo telja megi að þurfi  oft meiriháttar hugmyndaflug og viðleitni til verri hluta þá trúi ég að Hönnu Birnu hafi samt tekist að bæta þar um betur, það er þegar hún skikkaði með lögum verkamenn á Vestmanneyjarferjunni til að vinna auka og eftirvinnu þegar venjulegum vinnudögum væri lokið. 

Það þarf engan að undra að hún sinni ekki um að laga mannréttindabrot stjórnvalda sem hafa dunið á mér langtímum saman sem og fjölda annarra í sömu aðstöðu sem ég er búinn að kæra ítrekað til hennar í ráðuneytið án nokkurra viðbragða frá henni, þegar hún brýtur svo hroðalega að ég tel vera mannréttindi á fátækum verkalýð í stríði við auðvaldið um að hafa nóg til að geta lifað af í landinu.

Þótt ekkert annað en þessi dæmi séu nefnd tel ég Hönnu Birnu og þessa ríkisstjórn búna að svíkja og fara svo illa með sína umbjóðendur sem trúnaðarfulltrúar þeirra að ekki sé réttlætanlegt með nokkru heiðarlegu móti að þau séu lengur í ríkisstjórn og yfir höfuð starfsmenn Alþingis.